25 października 2014 roku w Hodowie na Podolu (około 80 km na wschód od Lwowa) odbyły się uroczyste obchody 320. rocznicy bitwy, połączone z odsłonięciem odnowionego pomnika i konferencją naukową na zamku w Zbarażu.
Podczas bezprecedensowej w historii wojskowości bitwy pod Hodowem garstka polskich obrońców (7 chorągwi husarii i pancernych w sile około 400 ludzi) skutecznie odparła najazd sił tatarskich w liczbie około 40 tys. ludzi. Po stronie obrońców walczyli jednak najlepsi z najlepszych, elita polskiej husarii i pancernych, m.in. podkomendni Konstantego Zahorowskiego z Okopów Św. Trójcy, czyli z twierdzy, do której na służbę wysyłano kwiat polskiego wojska. Stosunek walczących w hodowskiej bitwie wynosił 1:100. W decydujących fragmentach walk swój udział zaznaczyła miejscowa ludność, która pomagała husarii odpierać ostatnie ataki Tatarów. Pamięć o bitwie pod Hodowem przetrwała wśród miejscowych aż do międzywojnia, kiedy to pomnik doczekał się nawet oświetlenia. W okresie II RP nadal starano się zachować w społecznej pamięci hodowskie wydarzenia i rozpoczęto skromne starania w celu wyremontowania pomnika. Ale pojałtańskie realia polityczne po 1945 roku spowodowały zerwanie ciągłości historycznej i rzuciły hodowski obelisk na skraj wiru historii. W okresie PRL-u bitwa pod Hodowem została całkowicie zapomniana i zmarginalizowana, tak jak niemal całe dziedzictwo kulturowe i historyczne I oraz II RP. Po 1989 roku próżno było szukać wzmianek o bitwie pod Hodowem w podręcznikach do historii. Dopiero w ostatnich kilku latach dr Radosław Sikora zaczął przywracać pamięć o tym wydarzeniu.
Mimo niesprzyjającej sekwencji wydarzeń po 1945 roku pomnik w Hodowie przetrwał do dzisiejszych czasów, m. in. dzięki miejscowej ludności oraz w efekcie zaniechania i zapomnienia, w wyniku których władze sowieckie nie zniszczyły słynnego obelisku. Obelisk cudem uniknął też aktów wandalizmu, tak powszechnych w innych regionach dawnej Rzeczypospolitej, po 1921 czy 1945 roku zajętych przez Związek Sowiecki.
Latem 2014 roku w końcu nadeszły lepsze czasy dla Hodowa i możliwy był remont słynnego obelisku. Projekt renowacji hodowskiego pomnika przeprowadziła Fundacja MOSTY we współpracy z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ambasadą RP w Kijowie i Konsulatem Generalnym RP w Łucku. Wielki wkład w zainicjowanie remontu mieli miłośnicy husarii skupieni wokół inicjatywy „Husaria przed Pałac”.
Źródło: http://fundacjamosty.pl/hodow-1694-wielkie-zapomniane-zwyciestwo/
W Hodowie, niewielkiej miejscowości na Podolu, na Ukrainie zostanie odsłonięty pomnik upamiętniający historyczne starcie husarii i pancernych z Tatarami. Odrestaurowany po 320 latach od bitwy obelisk przypomina o zwycięstwie Rzeczypospolitej, w której 400 husarzy stawiło opór 40 tys. Tatarów, zmuszając ich do odwrotu. Łatwo policzyć, że stosunek sił to 100:1. Kawałek jest poświęcony pamięci bohaterów z 1694 roku!
Szacun Panowie, szacun!
Wieczny odpoczynek poległym racz dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci, na wieki wieków amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz