Drogie dzieci
Ja,wasza Matka ponownie przychodzę między was z miłości,która nie ma końca, z nieskończonej miłości nieskończonego Ojca Niebieskiego. I gdy patrzę w wasze serca widzę, że wielu z was przyjmuje mnie jako Matkę i szczerym i czystym sercem pragnie być moimi apostołami. Ale ja jestem Matką i was, którzy mnie nie przyjmujecie i w zatwardziałości waszego serca nie chcecie poznać miłości mojego Syna. I nie wiecie, jak bardzo moje serce cierpi i jak bardzo modlę się do mojego Syna za was. Proszę Go, aby uzdrowił wasze dusze, ponieważ On może to uczynić. Proszę Go, by oświecił was cudem Ducha św., abyście przestali zawsze i od nowa zdradzać Go, przeklinać i ranić. Całym sercem modlę się, abyście zrozumieli, że tylko On jest zbawieniem i światłością świata.
A wy, dzieci moje, moi apostołowie zawsze nieście mojego Syna w sercu i myślach. Tak wy nieście miłość. Wszyscy ci, którzy Go nie znają, rozpoznają Go w waszej miłości. Ja jestem zawsze przy was. W szczególny sposób jestem przy waszych pasterzach gdyż mój Syn powołał ich aby prowadzili was drogą do wieczności. Dziękuję wam, apostołowie moi za ofiarę i miłość.
„Synod zalecił «pomaganie wiernym we właściwym rozróżnianiu słowa Bożego i objawień prywatnych», których rolą „nie jest (…) „uzupełnianie” ostatecznego Objawienia Chrystusa, lecz pomaganie w pełniejszym przeżywaniu go w jakiejś epoce historycznej”. Wartość objawień prywatnych różni się zasadniczo od jedynego Objawienia publicznego: to ostatnie wymaga naszej wiary; w nim bowiem ludzkimi słowami i za pośrednictwem żywej wspólnoty Kościoła przemawia do nas sam Bóg. Kryterium prawdziwości objawienia prywatnego jest jego ukierunkowanie ku samemu Chrystusowi. Jeśli oddala nas ono od Niego, z pewnością nie pochodzi od Ducha Świętego, który jest naszym przewodnikiem po Ewangelii, a nie poza nią. Objawienie prywatne wspomaga wiarę i jest wiarygodne właśnie przez to, że odsyła do jedynego Objawienia publicznego. Stąd kościelna aprobata objawienia prywatnego zasadniczo mówi, że dane przesłanie nie zawiera treści sprzecznych z wiarą i dobrymi obyczajami; wolno je ogłosić, a wierni mogą przyjąć je w roztropny sposób. Objawienie prywatne może wnieść nowe aspekty, przyczynić się do powstania nowych form pobożności lub do pogłębienia już istniejących. Może mieć ono pewien charakter prorocki (por. 1 Tes 5, 19-21) i skutecznie pomagać w lepszym rozumieniu i przeżywaniu Ewangelii w obecnej epoce; dlatego nie należy go lekceważyć. Jest to pomoc, którą otrzymujemy, ale nie mamy obowiązku z niej korzystać. W każdym razie musi ono być pokarmem dla wiary, nadziei i miłości, które są dla każdego niezmienną drogą zbawienia”.
Benedykt XVI, papież
Nie jest naszą intencją autorytatywne orzekanie o prawdziwości i autentyczności objawień w Medjugorie. To bowiem należy do kompetencji władz kościelnych. Tę samą ostrożność, ale bez nieuzasadnionego uprzedzenia, pragniemy zachować również w odniesieniu do orędzi. Decyzja władz kościelnych jaka w przyszłości nastąpi będzie decyzją obowiązującą nas wszystkich której się podporządkujemy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz