Małe refleksje do Mk 12,13-17
Odwieczny problem. Czy płacić podatek Cezarowi?, tzn. Państwu? Jezus odpowiada w tej Ewangelii, że tak, ale trzeba dopowiedzieć pod jednym warunkiem. Jeśli Państwo jest prawdziwym Państwem i władza troszczy się o dobro wspólne, dobro narodu( obywateli) bardziej niż o własne. Jeśli władza pamięta, że jest jeszcze nad nią Pan Panów i Król Królów. Co to oznacza? Jeżeli władza w danym Państwie ustanawia podatki „drapieżne”, niegodne człowieka. Jeśli przeciętny, normalny obywatel odprowadzając je żyje poniżej średniego standardu i musi wałczyć o przetrwanie firmy. Jeśli normalnie nie może żyć i nie czuje się bezpieczny w swoim Państwie. To wtedy w każdym przypadku indywidualnie potrzeba decydować według prawego sumienia i nie wolno pozwolić dzieciom umierać z głodu i „deptać” własnej godności.
Państwo powinno tak funkcjonować, by zabezpieczyć swoim obywatelom przynajmniej minimum bezpieczeństwa ludzkiego tzn. zaspokoić tę podstawową potrzebę. Człowiek ma prawo do bezpieczeństwa fizycznego, aby nie cierpieć bólu, choroby, nie być w strachu, leku, trwodze o jutro. Człowiek ma prawo do bezpieczeństwa psychicznego tzn. do czucia się lubianym, dowartościowanym i akceptowanym w danej społeczności. Nie można być wciąż karanym, wykorzystywanym i upokarzanym. Władza ma służyć obywatelom, a nie sobie. Jeśli tak będzie to takiej władzy obywatel ma oddać szacunek i podatek.
(04.06.2013 x.bw).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz