Szerzenie wampiryzmu wśród dzieci i niewiedza rodziców

Szerzenie wampiryzmu wśród dzieci i niewiedza rodziców

Będąc w szkole a nawet w przedszkolu, nie trzeba się wysilać, by zauważyć, że większość dziewczynek nosi plecaki z monsterami, bidony, piórniki, kanapniki, a nawet już dresy... Całe się przyoblekły w te potworzaste stroje. To już nie tyle problem bycia oryginalnym, kwestia mody, czy cokolwiek innego, ale wielka nieświadomość rodziców, którzy kupują swym pociechom tego rodzaju ciuchy i gadżety, chcąc, by dziecko było oryginalne i nie musiało się wstydzić przed rówieśnikami, że nie ma tego, co oni posiadają. Czy mamy świadomość tego, co kupujemy naszym dzieciom i czy wszystko, co modne, jest dobre i do czemu ma to służyć? Dziecko uczy się przez zabawę, przez to też poznaje świat. A proponowane przez np. redakcję „Witch” zabawy to magiczne tematy na każdą okoliczność. Są tu czary, wróżby i przepowiednie na cały rok, nawet na Święta Bożego Narodzenia, gdzie zachęca się dzieci do kolejnych wróżb. W taki sposób następuje zmiana treści i znaczenia świąt. Ukazuje się tu Chrystusa jako postać magiczną czy wręcz fantastyczną. Redakcją nie tyko teoretyzuje, lecz również uczy jak wykorzystać magię w życiu codziennym. Dołączane są gadżety jak np. wahadełko, chińskie monety, szklane kule, karty tarota, amulety i talizmany itp., a nawet oko Horusa- jednoznaczny symbol satanistów. W niektórych numerach można spotkać uroczysty rytuał przyjęcia w poczet czarownic. Niebezpieczeństwo jest tym większe, że nie wszystkie treści tego pisemka są złe. Dobro wymieszane ze złem a prawda z fałszem powoduje u młodego czytelnika tym większe zagrożenie. Przyjmuje wszystko za dobrą monetę.

Co w świecie zabawek? Na początku były robale, mózgożercy i czarownice. Po nich przyszła kolej na Madbalss, czyli kule głowy potworów o wyłupiastych oczach, z których pod wpływem zgniatania wypływały odrażające robale, pająki czy mózg i oczy. Wszystko to rzekomo dla nieposkromionego temperamentu chłopców, których jednocześnie – pod pretekstem walki z agresją i przemocą – skutecznie odseparowano od tradycyjnych i estetycznie wykonanych zabawek w postaci żołnierzy i rycerzy. W ogóle świat chłopięcych zabawek został pozbawiony elementu rycerskiego etosu i podziwu dla męstwa w służbie prawdy, dobra i piękna, po to, by wkrótce jego miejsce zajęła pogarda dla czystości i schludności, fascynacja brzydotą oraz ciągła ucieczka od odpowiedzialności za własne czyny. A stąd już tylko krok do zniewieściałości i ulegania własnym żądzom. Jednocześnie w świecie zabaw dziewczęcych pojawiły się – w zupełnie nowej roli – czarownice, wiedźmy i jędze. Za sprawą propagowanej na całym świecie serii gadżetów i zabawek Witch postaci z klasycznych bajek, dotychczas kojarzone ze złem, mrokiem i szkodzeniem innym, dzięki promocji i marketingowi na globalną skalę stały się barwnymi czarodziejkami, dostarczając – odważne, wyzwolone i romantycznie zakochane, a zarazem nader skąpo odziane – punktu odniesienia milionom dziewczynek na całym świecie. Towarzyszyły temu i nadal towarzyszą z pozoru niewinne spotkania małych fanek Witch, które podczas owych imprez mogą na przykład – jak to miało miejsce w Krakowie – zasięgać porady u prawdziwej wróżki… Upiorna szkoła Kiedy nowe skojarzenia czarnoksiężników, wiedźm i upiorów, a nawet demonów zostały już zaadaptowane do świata dzieci i zaakceptowane również przez ich naiwnych rodziców, przyszedł wreszcie czas na zdjęcie kolorowej maski i baśniowej otoczki ze wszystkich tych zjawisk i wprowadzenie dzieci w świat estetyki ciemności i zepsucia. Przyszedł czas na Monster High – szkołę upiorów, zombie, wilkołaków i wampirów. Wiele ma wad upiorny ten skład, to tak samo jak każdy z nas. Chcesz potworem być, najwyższy czas. Ten look, ten styl, przyznaj, że cię kręci. On kusi i nęci. I zostaje w pamięci. Gdy upiorny czujesz zew, niech ten klimat wejdzie w krew. Padną trupem – śpiewa Ewa Farna, nastoletnia gwiazdka polskiej piosenki rozrywkowej wielbiona przez rzesze małych fanek, w piosence promującej w Polsce nową linię demonicznych zabawek. Monster High nawiedzi was wkrótce – głosi jedno z haseł reklamowych, i faktycznie producenci tych demonicznych lalek zadbali, aby ich świat nawiedzał dzieci na różne sposoby i w różnej formie. W ofercie obok lalek wilkołaków, zombie i wampirów znalazły się ich upiorne zwierzaki, „pluszaki potworzaki”, upiorne pamiętniki, upiorne zawieszki do komórek, zestawy Stwórz własnego potwora, upiorne ubrania, torby, buty, tatuaże. Wszystko reklamowane jako upiorne, wszystko w mrocznej i dekadenckiej stylistyce mieszaniny młodzieżowych subkultur Gothic i Emo. Lalki-potworki, zbudowane  z trupich kości, ubrane  w podarte ubrania, z wystającymi wampirowymi kłami, z włosami w  nieładzie, z trupimi piszczelami i czaskami w herbie. Sine, zimne, chude, o makabrycznym układzie palców dłoni. Co tym dzieciom się podoba? Jeszcze 20 lat temu tej lalki byśmy się wystraszyli i wyrzucili ją jak najdalej. Tymczasem z tej serii można kupić pluszaki-potworzaki, które dziwnie kojarzą się z pewną rytualną lalką voodu. Trzeba dodać że lalki Monster śpią w trumnach. Dotychczas nikomu nie przyszłoby do głowy, że producenci zabawek, a za nimi rodzice mogą dać dzieciom do rąk tak prymitywne „zabawki”, które nie tylko nie mają nic wspólnego z pozytywnym wpływem na rozwój i wychowanie dziecka do życia w cywilizowanym społeczeństwie, ale wręcz przystosowują do barbarzyństwa. Złudzeń co do istoty przekazu nie pozostawiają też polskie słowa piosenki promującej świat Monster High. Potencjalne nastoletnie odbiorczynie, które zaczynają się buntować przeciwko otaczającej rzeczywistości i czują się wyobcowane, zyskują w świecie Monster High dowartościowanie i wsparcie upiorów. Zabójczo śliczna, fantastyczna. Wszystkiego masz dość, życie daje ci w kość, lecz jesteś sobą. Czas upiorów trwa – śpiewa wspomiana już Ewa Farna. Zamiast wsparcia wysiłków w pracy nad sobą, koniecznych dla właściwego rozwoju dziecka, zamiast wzmacniania siły woli i kształtowania charakteru, zamiast pomocy w pokonywaniu własnych wad i egoizmu nasze dzieci otrzymują przekaz zatruwający ich dusze szatańską pokusą: nie musisz już się starać, nie musisz panować nad swymi emocjami, nie musisz zmagać się z wadami, nie musisz nad sobą pracować, nie musisz być grzeczna, powściągliwa, czysta i schludna, nie musisz dążyć do doskonałości – do świętości. To nie dla ciebie. Zaakceptuj siebie ze swymi wadami i ciemnymi stronami swych grzechów. Są duchy i demony, które akceptują ciebie taką/takim, jaka/jaki jesteś. One też są mroczne, pogrążone w chaosie i apatii, ale pozwolą ci zostać sobą w tym mrocznym świecie. Ten upiorny urok nasz, przyznaj, że go w sobie masz. Ten upiorny urok nasz, pokaż, że go znasz – wtórują tej pokusie słowa piosenki. Taki przekaz Monster High potwierdza jedna z filmowych reklam anglojęzycznych, w której przy akompaniamencie spokojnej muzyki przed fotografem stają kolejno do zdjęcia grzeczne dzieci: schludny i elegancki chłopiec w okularach, dziewczynka przeglądająca się w lusterku, czarny chłopiec w muszce poprawiający marynarkę. Wszystkie na komendę uśmiechają się sztucznie. Atmosferę łamię dziewczynka z podstępnym uśmieszkiem, w krzykliwej, krótkiej czarno różowej spódniczce, czarnej kurtce i czarno różowych rajstopach, z ufarbowanymi włosami, która na komendę fotografa w diabolicznym uśmiechu pokazuje kły wampira.

By zrozumieć, o co mi chodzi, o jakich niebezpieczeństwach mówię- troszkę o wampiryzmie.

Wampiryzm odkrywa pierwotną skłonność umysłu do projekcji lęku odczuwanego w obecności zmarłych. Zakłada możliwość powrotu z grobowych czeluści żywych ludzi przy zachowaniu szczątkowych cech człowieczeństwa. Według słownikowych interpretacji wampiryzm jest odmianą pasożytnictwa, polegającą na odżywianiu się krwią wyssaną z cudzego organizmu. Swoją nazwę bierze od mitu wampira. Pojawia się zatem pytanie: Czym lub kim jest wampir? Klasyczna definicja wampira utożsamia go z duchem zmarłej osoby lub jej trupem, ożywionym przez własnego ducha bądź demona, który powraca, by zakłócać spokój żywym, pozbawiając ich krwi czy ważnego dla życia organu, celem zwiększenia własnej witalności. Zgodnie z ludową tradycją wampir to często osoba przedwcześnie zmarła (gwałtowna śmierć) lub której pozaziemskie życie nie jest szczęśliwe. Krew, uważana za źródło, siedzibę i nośnik życia, nabiera sakralnej wartości, przedłużającej egzystencję. Z tego powodu sądzono, że wampiry trudzą się, aby ją zdobyć.
Mit wampira wiąże się także z obawą przed zmarłymi i ich powrotem, przekonaniem, według którego zmarli mają wieść własne życie w grobach, budowanych jako rodzaj mieszkania. Pierwszą cechą, która rzuca się w oczy, to fakt, że jest on biedny. Nie ubiera się elegancko, a najczęstszymi jego kolorami są biel i czerwień. Nie posiada bladej skóry i nie odżywia się wyłącznie krwią, wbijając zęby w ofiary, lecz spożywa pokarmy, których potrzebuje zwykły człowiek, aby przeżyć. Wygląd tej istoty zależy od urody, jaką miała za życia. Wampir powstaje z grobu, pragnąc silnych doznań, jakby jego apetyt na życie miał uzupełnić na nowo wzbudzoną, wybrakowaną strukturę bytu. Smak krwi ma stanowić antidotum na nieśmiertelność, potęgować witalne siły, czerpane w pasożytniczy sposób z licznych ofiar.

Dziś można zaobserwować prawdziwy renesans wampiryzmu w kulturze, której emblematem stała się kinematografia i literatura. Dzisiejszy wampir to istota o podwójnej naturze: z jednej strony piękna, wrażliwa, niemal liryczna, dramatycznie rozdarta między przeznaczeniem piekielnego łowcy a wewnętrznym pragnieniem bycia dobrym; z drugiej - ucieleśnienie zła, buntu przeciw kulturowym wartościom.

Wampir stał się niezwykle poręcznym tematem, postacią literatury i kina - dwóch dziedzin, których szczególnym odbiorcą jest młodzież. Wampiry wywędrowały z filmów grozy dla dorosłych, stając się bohaterami opowieści o dojrzewaniu, idolami nastolatków. Wampir to istota wyalienowana i osobliwa, budząca tęsknotę za pięknym samozniszczeniem. Wampiryczna miłość dotyka granicy szaleństwa, okrucieństwa. Mimo potworności roztacza wokół siebie aurę tajemniczości, kuszenia, powabu.

Zestawienie brzydoty i piękna ma oswajać seksualność, pełną zarówno nieestetycznych detali, jak i przyjemnego uniesienia. Wampir jest figurą, symbolem, znakiem. Jako figura grozy staje się - według założeń psychoanalizy - uosobieniem podświadomych lęków, związanych z seksualnością i symboliką krwi. Stanowi spoiwo łączące sprzeczne stany ducha: niewinność i żądzę. Jego bezbronne, choć świadome ofiary, okazują nie tylko strach, ale też poświęcenie. Ich obawy są konfrontowane z ciekawością, dreszczykiem emocji, brakiem zahamowań. Ofiary wampirów noszą w sobie pewną gotowość do namiętności, podszytą uległością.

Obecne fascynacje wampiryzmem dotyczą młodych ludzi, a jak widzimy również już dzieci. Dla młodego człowieka zaangażowanie w wampiryzm stanowi poważne zagrożenie, prowadząc do moralnego relatywizmu, czyli przekraczania granicy między dobrem a złem, wewnętrznego rozbicia (zaburzenie relacji z samym sobą), zniszczenia więzi społecznych (poważne zachwianie międzyludzkich odniesień).
Idea wampiryzmu wyraża typowe dla dzisiejszych czasów lęki, oparte na "kulturowym pesymizmie", czyli ucieczce człowieka przed problemami, trudnościami, kryzysami, w królestwo otchłani i ciemności, gdzie zło jest zrytualizowane.

Wampir, który żyje po śmierci, jest wyzwaniem dla ustanowionych norm. Współczesne społeczeństwo zachodnie zawsze ceniło zdolność do przekraczania pewnych tabuicznych zasad, zrywania z tym, co zakazane. Granica między życiem a śmiercią stanowi przecież tabu, barierę, którą wampir ignoruje, ponieważ odchodzi i powraca. Może właśnie to sprawia, że tak trudno mu się oprzeć.

Przykłady zagrożeń dziecięcego rozwoju we współczesnym świecie można by mnożyć. Wszystkie one uzmysławiają, że nie tylko o pieniądze tu chodzi. Działania takie nie są przypadkowe. Są raczej przemyślaną, zaplanowaną i przy ogromnym nakładzie finansowym realizowaną akcją, przygotowaną specjalnie dla dzieci jako odbiorców o nieukształtowanym jeszcze systemie wartości, którymi łatwo manipulować. Takie działanie ma wprowadzić nowe myślenie, zastąpić „przestarzałą” wiarę w Chrystusa, sakramenty, różaniec i mistykę katolicką ma uświadomić, że oto teraz nadchodzi nowy sposób podejścia do życia rodzinnego, społecznego czy też religijnego. Zainteresowanie ezoteryzmem może wyrządzić nieodwracalne, olbrzymie szkody w umysłach i psychice dzieci i młodzieży. Im młodsze dziecko tym większe spustoszenie (eksperyment z nacięciem małej dyni, gdy wyrośnie rysa jest duża). Czy nie obawiacie się, że to wciąganie niezauważalne w pułapkę ezoteryzmu może w przyszłości zaważyć nie tylko na życiu waszych dzieci lecz również na waszym własnym. Czy to jest wiedza, treści, której potrzebują wasze dzieci? Czy raczej jej nadawcy przygotowują sobie odbiorców kultury New Age? Przekazywanie takich treści dzieciom w formie zabawowej powoduje powolne oswajanie z treściami magicznymi. Czy wiecie drodzy państwo gdzie jest granica niewinnej zabawy w magię, wampiry, wróżby czy ogólnie ezoterykę. Dzisiaj w dobie Internetu i innych multimediów nie wiemy, kiedy granice „niewinnej zabawy w magię” zostaną przekroczone przez nieświadome dziecko.( A później zostanie tylko wizyty u egzorcysty. Jak wiemy w Polsce mają pełne ręce roboty. Kolejki są bardzo długie.) Oczywiście trudno jest wytłumaczyć dziecku, dlaczego nie dostanie tej lalki. Trzeba wiele czułej rozmowy , odwrócenia uwagi ale też nauczenia, że to co ma koleżanka nie musi być dobre. Trzeba kształtować w dziecku postawy, które nie tylko bezmyślnie naśladują otaczający nas świat, ale są konsekwentne i zdecydowane w swojej postawie z zasadami moralnymi, które chcemy im wpoić jako odpowiedzialni za ich przyszłość rodzice.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------Świat okultystyczno – demoniczny ma swoją wersję dla dzieci przystępną i atrakcyjną. W jaki sposób wprowadza się do niego najmłodszych? Oto kilka przykładów upowszechniania i rozpowszechniania magii i wróżbiarstwa w wersji uproszczonej dla dzieci w wersji light, czyli takiej, która jest do przyjęcia i przełknięcia przez dzieci. Poważnym problemem, którego się współcześnie nie zauważa , to coraz większa popularność szczególnie wśród młodych ludzi i dzieci publikacji przesyconych wątkami okultystycznymi i demonicznymi dziedziny Fantazy: gier komputerowych, planszowych czy karcianych (tzw. RPG) niektórych filmów, książek oraz czasopism „Pokemony”, „Witch” „Monster High”. Ta ostatnia mocno podsycana całymi zestawami lalek dla najmłodszych adeptek okultyzmu. Dla wielu są to pierwsze kroki zaangażowania się w formy kultyczne wróżbiarstwa, okultyzmu a nawet satanizmu. To realne niebezpieczeństwo zbłądzenia czy zagubienia się w wirtualno- magicznym świecie.

Często można wywołać nie tylko popyt ale i modę – a wtedy człowiek staje się nieraz jej niewolnikiem. Obecnie coraz częściej mówi się o pewnej modzie na wróżbiarstwo, magię i czary. Jakby społeczeństwo zapomniało o I przykazaniu boskim (BAŁWOCHWALSTWO). Widoczna na co dzień jest ich komercyjna ekspansja skierowana w stronę najmłodszych.

Dziecko przez pierwsze lata swego życia intensywnie poznaje otaczający je świat wszystkimi swymi zmysłami. Najłatwiej uczy się przez zabawę. Zajmuje się przede wszystkim zabawą, której sprzyja dziecinna skłonność do fantazjowania i gry wyobraźni – życie w świecie baśni i fantastycznych opowiadań. Niemal każde dziecko chce posiadać nadzwyczajne moce i zdolności – chce dokonać czegoś wielkiego i spektakularnego. Chce po prostu być dostrzeżone i docenione. Globalna komercyjna magia, która wykorzystuje tę potrzebę niemal do perfekcji, propagowana jest i popularyzowana głównie drogą medialną np. drogą forów internetowych, czatów i różnych niezliczonych stron dla osób zafascynowanych magią i czarami, w tym dla „poteromaniaków”. Sprzyjają temu także kolejne ekranizacje filmowe poszczególnych tomów sagi „Zmierzch” czy przygód Harrego Potera. Przybliżają one i czynią bardziej przystępnym, a przez to łatwym do przyjęcia świat magii , wróżb i czarów – rozmywając niemal całkowicie naukę chrześcijańską. Pozbawiają przy tym wszystkim wszelkich odruchów obronnych i nieraz otwierając nieznany świat. Tymczasem magia nie jest zabawą i nie może być usprawiedliwionym środkiem do osiągnięcia celów .

METODY MANIPULACJI. Do oswojenia dzieci i młodzieży z treściami okultystycznymi a także powolnego „wsączania” symboli i treści magicznych w ich świadomość wykorzystywane są sprawdzone metody manipulacji.

1. Metoda autorytetu (mechanizm uwiarygodniania się). Z reguły człowiek traktuje jakieś zachowanie jako poprawne o tyle, o ile widzi innych, którzy tak właśnie postępują. Skłonny jest decydować o słuszności jakiejś doktryny czy idei, odwołując się do tego, co inni myślą na dany temat. Jednym z kluczowych środków określenia tego co jest poprawne (prawdziwe) jest analiza tego, co inni ludzie uznają za takie. Uznajemy takie zachowanie za słuszne w jakiejś sytuacji w jakim widzimy, że inni czynią tak samo. Jest to tzw. „społeczna słuszność” postępowania. Ogromną rolę odgrywa tu także psychologia tłumu- naśladowanie zachowań innych.
2. Taktyka małych kroków albo metoda salami. Polega ona na delikatnym wprowadzeniu adepta w treść doktryny. To co chce się mu przekazać, jest stopniowo przekazywane do jego świadomości. Podanie bowiem pełnej informacji „ w jednym rzucie” mogło by grozić blokadą jego recepcji i odrzuceniem tego w całości, zwłaszcza, że prezentowane nauki są dość skomplikowane albo trudne do zaakceptowania i wymagają czasu na oswojenie się z nimi. W czasopiśmie skierowanym do małych dziewczynek „With”- czyli po prostu czarownica, od wielu lat stopniowo wprowadza się autentyczne w czarnej magii zaklęcia i rytuały w formie light.
3. Przeniesienie uczuć – wykorzystuje się efekt lubienia kogoś. Ludzie mają częściej skłonność do mówienia „tak” tym , których znają i lubią. Lubimy ludzi podobnych do nas i bardziej jesteśmy skłonni zgadzać się z nimi czy przyjmować ich punkt widzenia. Odbywa się to często bez większego przemyślenia w podejmowaniu decyzji. Czasopismo i książki „Monster High” zachęcają młode czytelniczki by koniecznie pokazały go najbliższym przyjaciółkom, by one też mogły skorzystać z tego monstrualnego wypaczanie umysłu i obezwładnienia duszy dziecka.
4. Blokowanie mechanizmów obronnych – przez podawanie treści w lekkiej formie, w kontekście gier i zabaw.

STANOWISKO KOŚCIOŁA.

Katolik (a sądząc po tym, że dzieci uczęszczają na katechezę wszyscy należymy do kościoła rzymskokatolickiego) to człowiek, który w postępowaniu kieruje się wskazaniami swej wiary, odrzucając w sposób jasny, świadomy i wolny to wszystko co jest z nią sprzeczne, a także to co może narazić go na jej utratę, czy uwikłanie się w grzech. Katechizm Kościoła Katolickiego odnosi się do problematyki wróżbiarstwa i magii, omawiając przekroczenia przeciwko I przykazaniu Bożemu (KKK 2115-2117). Stwierdza, że należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa, a także wszystkie praktyki magii lub czarów, gdyż są sprzeczne ze czcią i szacunkiem – połączonym z miłującą bojaźnią – które należą się jedynie Bogu.

Dotyczy to nie tylko korzystania z nich, ale także fascynacji i zajmowania się nimi, nawet w formie niewinnej zabawy.

Już tylko na bazie przedstawionych zjawisk jak na dłoni widzą państwo, iż działania niektórych producentów zabawek to nic innego jak walka o dziecięce dusze dzieci, oswajanie najmłodszych z antyestetyką piekła i przygotowywanie do otwartego satanizmu.

PS Tematy poruszane w WITCH: horoskop, grafologia, szklana kula, magia świec, prana, spirytyzm, wróżenie z fusów, energia, joga, halloween, szamani Woodom, sabat czarownic, Nastradamus, sennik, przesądy, magiczne słowo, OM , OMEN, druidzi celtyccy, magowie, żywioły, wróżenie z run, zaklęcia, numerologia, chiromancja, amulet, talizman, alchemia, feng shui, grimoire, księga zaklęć (zawiera skrótową wiedzę astrologiczną, listy aniołów i demonów, zbiory zaklęć, wskazówki do wyrabiania talizmanów i przywoływania bytów duchowych i eterycznych), różdżka, szósty zmysł, pasjans, tarot, mandala, kryształy, telepatia, kadzidełka, oko Horusa, hektogram, runy wikingów, wyrocznia, kościana wyrocznia, tatuaż, kropla astralna, biała i czarna magia, totem, magiczne kamienie, astrologia, zaklinanie, medium, czakram i wiele innych.